De familie van Vucht

Over Appeltern, vroeger "Apelthorn", vinden we in de geschiedenis voor het eerst iets terug in 1130, toen kasteel en heerlijkheid tot de bezittingen behoorden van graaf Folcoldus, graaf van Maas en Waal. De plaats Appeltern en de huidige gemeente Appeltern hebben waarschijnlijk hun naam ontleend aan het geslacht Van Appeltern. Een zekere Johan van Appeltern wordt genoemd in 1379. Sinds 1484 kwam de heerlijkheid gedurende twee eeuwen in bezit van het geslacht Van Gent; ze werd later weer doorverkocht aan de familie Sweerts van Landas. In 1780 behoorde de heerlijkheid aan Joan Derk van der Cappelen tot den Pol, heer van Appeltern. Vanaf 1818 vormen de vier dorpen Appeltern, Altforst, Maasbommel en Alphen samen de gemente Appeltern. In het jaar 1881 werd overgegaan tot afbraak van het kasteel van Appeltern. In Appeltern is alleen nog maar de toren van het oude hervormde kerkje, dat de taal van een ver verleden spreekt. Een veel beproken onderwerp is de beroemde moord die in februari 1900 in Appeltern is gepleegd. Godsdienstwaanzin is er de oorzaak van dat Metthinus Scherff zijn knecht vermoord. In de geschiedenisboeken staat hier het volgende over geschreven: De dader, een zekere Tinus was op dat moment erg ziek, leek te hallucineren. Twee meisjes kwamen op de eenzame boerderij op bezoek met als doel dat bij één van de twee de duivel uitgedreven zou worden. Toen de uitdrijving niet lukte, sprong de duivel over in een knecht – die geen sympathisant was van de godsdienstige groep waarvan Tinus de officieuze leider was. Hij wekte op een of andere wijze de agressie van Tinus, waarna deze hem met een voorwerp de schedel insloeg. In de ogen van de aanwezigen was dat het einde van de duivel. Tinus uitte zijn agressie op het lijk, als moest hij de gedode duivel nog meer vernietigen dan reeds was gebeurd. Dit lugubere gebeuren wordt vervolgens religieus geduid. De duivel zou zijn verslagen. Tinus zou de verpersoonlijking van Christus zijn. Het begin van het duizendjarig rijk zou zijn aangevangen. Dit werd vervolgens gevierd in een soort offerfeest. Althans volgens de interpretatie van de buitenstaanders die in de loop van de zaterdagochtend door de ramen keken. De meisjes kusten de mannen, een vrouw doopte haar vingers in het bloed. De deelnemers leken niet door te hebben dat de knecht vermoord is, maar geloven dat hij dood is neergevallen. Men werd geheel meegenomen in de waan dat er een wonder Gods is geschied. En deze beroemde geschiedenis hebben Johannes van Vucht met zijn vrouw en een aantal kinderen dus van dichtbij megemaakt!